Έχω την ιδιαίτερη τιμή να ομιλήσω εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας για τη 19η Μαΐου ως ιδιαίτερη ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων που συνετελέσθη από το 1916 έως το 1923 και αισθάνομαι, οφείλω να ομολογήσω αγαπητοί συνάδελφοι, ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, γιατί προέρχομαι ως απόγονος από προγόνους, οι οποίοι πολέμησαν για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μακράς Ασίας --ο πατέρας της μητέρας μου- αλλά και μάτωσαν από την πλευρά του συζύγου μου, όταν οι παππούδες του και μέλη ολόκληρης οικογένειας εξανδραποδίστηκαν και θανατώθηκαν.
Η εθνική μας αντιπροσωπεία, όπως κάθε χρόνο έτσι και σήμερα, τιμά τη μνήμη των χιλιάδων θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, από τότε που στις 19 Μαΐου του 1919 οργανώνεται η δεύτερη φάση του ποντιακού ολοκαυτώματος διαπιστώνουμε ότι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Έλληνες του Πόντου, που έχασαν τη ζωή τους ξεπερνούν τις διακόσιες χιλιάδες, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000 ανθρώπους. Όσοι γλιτώνουν από το σπαθί, καταφεύγουν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις τετρακόσιες χιλιάδες έρχονται στην Ελλάδα.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά ο ελληνισμός δεν ξεχνά και δεν μπορεί να ξεχάσει. Ιστορικά πλέον, το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αλλά και του προσφυγικού πληθυσμού της περιοχής και της Ανατολής, όπως και των Αρμενίων και των Ασσυρίων είναι πλέον αποδεδειγμένο.
