این داستان رستوران‌های که مالکش ، مسلم راستگو، پیش از تأسیس این رستوران در سال ۱۳۷۸، در رستوران شرف‌الاسلامی کار می کرده و وقتی بلد کار شده و خم و چم کار دستش اومده رفته تو دل بازار رستوران خودشو زده و رقیب سر سخت و چغر اوس کار سابقش شده ..
سلام رفقا! امروز می‌خوام راجع به یکی از معروف‌ترین و البته شلوغ‌ترین رستوران‌های تهران صحبت کنم؛ رستوران مسلم توی بازار بزرگ. اگه شما هم اهل گشت‌وگذار تو دل بازار و شکم‌گردی هستین، احتمالاً اسم مسلم به گوشتون خورده.
اول از همه، باید بگم مسلم یه رستوران ساده نیست، بلکه یه تجربه‌ست! از همون لحظه‌ای که پا توی بازار می‌ذارین و صف طولانی جلوی درش رو می‌بینین، می‌فهمین که اینجا یه چیز خاصه. اما خب، بیایید صادق باشیم، آیا مسلم واقعاً اونقدر که معروف شده، ارزشش رو داره؟
وقتی وارد می‌شین، فضای شلوغ و پر از انرژی مسلم حس جالبی داره. میزها نزدیک به هم چیده شدن، صداها توی فضا می‌پیچه، و عطر خوش غذا هوش از سرتون می‌بره. غذاها، به‌ویژه چلوکباب و ته‌چینشون، بی‌نهایت معروفه. اما آیا کیفیت همیشه در حد انتظار هست؟ اینجا دقیقاً جای نقده.
یه چیزی که خیلی تو ذوق می‌زنه، مدیریت صف‌هاست. صف‌ها طولانی و گاهی اعصاب‌خردکن می‌شن. شاید این سوال پیش بیاد که آیا واقعاً نمی‌شه این موضوع بهتر مدیریت بشه؟ از طرفی، پرسنلشون خیلی زحمت می‌کشن، ولی تو اوج شلوغی ممکنه کمی سردرگم بشن.
حالا برسیم به غذا. کیفیت غذاها بالاست، اما قیمت‌ها هم بالاست. شاید بگید «خب کیفیتش می‌ارزه»، ولی برای یه غذای ساده تو دل بازار، یه ذره زیادی گرونه. البته ته‌چین زرشک و مرغ مسلم رو هیچ‌جای دیگه نمی‌تونید پیدا کنید، انصافاً خوشمزه‌ست!
در کل، مسلم یه انتخاب فوق‌العاده‌ست اگه دنبال یه تجربه خاص و پرهیجان تو دل بازار هستین. اما اگه شلوغی اذیتتون می‌کنه یا توقع سرویس لوکس دارین، شاید بهتر باشه یه جای دیگه رو انتخاب کنین.
خب رفقا، شما هم اگه تجربه‌ای از مسلم دارین، تو کامنت‌ها برام بنویسین. آیا موافقین که مسلم بهترین رستوران بازاره؟ یا شما هم ایراداتی توش دیدین؟ حتماً برام بنویسید!
