drs P. Het Levenslied (Theo Uittenbogaard/Verslag op Dinsdag/KRO/1970/4'58" /zw/w)
Drs P begeleidt De Zingende Tramconductrice en De Zingende Straatveger bij de vertolking van Het Levenslied, en de uitleg daarbij door verslaggever Theo Uittenbogaard. Opgenomen op de Cruquiusweg te Amsterdam voor het KRO-tv-programma 'Verslag op Dinsdag' in 1970.

1. De Zingende Tramconductrice:
"Zij dwaalde eenzaam langs de straat
Zij had geen geld, zij wist geen raad
Zij was in lompen slechts gekleed
En haar gezicht was vol met leed
Zij klopt vergeefs aan menige deur
Haar haren waren zwart van kleur
Waarna ze wenend verder ging
Wanhopig door verwijfeling"

2. De Zingende Straatveger:
"Zij bedelt om een stukje brood
Omdat haar kind lijdt pijn en nood
Daar kwam een heer zo rijk gekleed
Zijn blik was voos, zijn lach was wreed
Hij bood haar geld en opschik aan
Toen is zij met hem meegegaan
Zij deed het voor haar lieve schat
Omdat het ventje zij liefhad"

3. duet De Zingende Tramconductrice en De Zingende Straatveger:
"Toen kwam zij in een kostbaar huis
Vol slechtigheid en feestgedruis
Waaruit zij heim'lijk eens verdween
En snelde naar haar huisje heen
'Ontaarde moeder, wufte vrouw'
Zo riep de buurt gehuld in rouw:
'Uw stervend knaapje gaf de geest
Waar zijt gij al die tijd geweest ? ' "

4. Drs P:
"O, gij die luistert naar dit lied
Veracht toch deze moeder niet
Zij wierp zich slechts in zinnenroes
Omdat haar kind zij redden moest
En als gijzelf een moeder waart
Door angst en nooddruft aangestaard
Ondanks uw godsvrucht en fatsoen
Zoudt gij dan niet hetzelfde doen ?"

verslaggever: Theo Uittenbogaard,
camera: Ferenc Kálmán Gáll,
geluid: George Bossaers,
montage: Wim Louwier,
regie en eindredactie: Kees Boomkens

De Cruquiusweg, gelegen in de Rietlanden naast het abattoir van Amsterdam, was in
de jaren ΄60 van de 20ste eeuw de ideale plek voor studenten aan de Filmacademie
als ze vlakbij huis een buitenlandse, vervreemdende of doodstille locatie nodig
hadden voor filmopnamen. Het gebied was bezaaid met verlaten loodsen en
vervallen opslagplaatsen, doortrokken met wegen waar gras tussen de kasseien
groeide en met roestige spoorrails die nergens naartoe leidden. Dus toen wij een
locatie zochten om een opname te maken van dit op mijn verzoek geschreven larmoyante levenslied van drs. P dacht ik meteen aan de verlaten Cruquiusweg.
We kozen voor de vertolking van het lied twee ras-Amsterdammers; de toen
populaire Zingende Tramconductrice, Selma van Loggem en de Zingende
Straatveger, Dick Willems (die dankzij dit televisieoptreden portier zou
worden bij theater Carré, vanwege zijn verbluffende gelijkenis met de entertainer
Toon Hermans die daar toen triomfen vierde). Omdat de uitleg van de verslaggever, na een aantal bloopers, ook nog foutloos lukte, werd het tevens een filmpje met de eenvoudigste montage aller tijden: er zitten in de krappe 5 minuten dat het duurt, slechts 3 knipjes.
(KRO/1970/16 mm zw.w.film/4’55”),

свернуть