Σε 200 km από την Αθήνα συναντάμε τα Λαγκάδια Αρκαδίας. Γραφικό, χωριό κτισμένο σε πλαγιά κλίσης 70 μοιρών και σε υψόμετρο 980 μέτρων.
Καθώς έρχεσαι, από τη Βυτίνα ή τη Δημητσάνα, η πρώτη έκπληξη είναι η ίδια η εικόνα των Λαγκαδιών. Δεν ξέρουμε κανένα άλλο χωριό να προβάλλει τόσο ξαφνικά και τόσο φιλάρεσκα τα κάλλη του.
Μια στάση στις βρύσες που κι αυτές «διαφημίζουν» με παφλασμό το κρυστάλλινο νερό τους και μετά η απόλαυση της θέας από την Παναγιά του Γούναρη προς την Ηλεία και την Αχαΐα, μέχρι το Ιόνιο και τη Ζάκυνθο.
Αυτή η διαδρομή αρκεί να σε πείσει ότι σ' αυτό το χωριό βασιλεύουν τα έργα των χεριών. Ακόμη και τα φαγητά, το ζυμωτό ψωμί, οι χυλοπίτες, οι κουραμπιέδες, οι δίπλες είναι χειροποίητα. Πρώτα, πρώτα, όμως, είναι χειροποίητα τα ίδια τα Λαγκάδια. Τα σπίτια, οι εκκλησίες, τα γεφύρια, οι βρύσες, τα πλακόστρωτα. Ήταν πράγματι οι πιο ονομαστοί κτίστες όλου του Μοριά.Το είπε ο παλιός μαθητής, όταν τον ρώτησε ο δάσκαλός του, ποιος έκτισε τον κόσμο; «Οι Λαγκαδιανοί», απάντησε. Το λένε τα ίδια τα έργα τους σ' όλη την Πελοπόννησο, και φυσικά, στον ίδιο τον τόπο τους. Το λέει πολύ εύγλωττα και μια παράδοση.
Δύο υπέροχες εκκλησίες, των Ταξιαρχών και του Προδρόμου, κτίστηκαν και οι δύο το 1808, μαζί με τα καμπαναριά τους και μάλιστα, μέσα σε σαράντα μέρες! Τόσες μόνο τους έδωσε ο πασάς για να μην προλάβουν να κτίσουν ούτε μία, αλλά αυτοί έκτισαν δύο! Εξάλλου, στην τόσο απότομη πλαγιά όπου βρίσκονται τα Λαγκάδια, μόνο αυτοί μπορούσαν να κτίσουν.
Το Γυμνάσιο Λύκειο είναι τετραώροφο από τη μια πλευρά και ισόγειο από την άλλη. Αυτή η τόσο απότομη πλαγιά καταλήγει σε μια δροσερή ρεματιά, όπου το νερό τρέφει τεράστια πλατάνια !
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
