" Έρως Ανίκατε Μάχαν"
Τραγούδι: Αμαλία Τάτση
Ποίηση: από την "Αντιγόνη" του Σοφοκλέους, στ. 781-800
Σύνθεση: Χρήστος Πήττας
από την συναυλία στη Λευκωσία (Φεστιβάλ "Κύπρια 2020")
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Ντούσκο Ζάρκοβιτς - Κλαρίνο
Σταύρος Πετρόπουλος – Τσέλο
Δημήτρης Ρεγγίνος – Κιθάρα
Μενέλαος Μενελάου – Βιολί
Καταλίνα Τεικάν – Πιάνο
Μάριος Νικολάου - Κρουστά
Επεξεργασία Ήχου: Παναγιώτης Δεληνικόλας
'Ερως ανίκατε μάχαν,
'Ερως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεανίδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ'υπερπόντιος έν τ'
αγρονόμοις αυλαίς’
και σ' ούτ' αθανάτων
φύξιμος ουδείς ούθ'
αμερίων σέ γ' ανθρώπων,
ο δ' έχων μέμηνεν.
Σύ και δικαίων αδίκους
φρένας παρασπάς επί λώβα.
σύ καί τόδε νείκος ανδρών
ξύναιμον έχεις ταράξας’
νικά δ΄εναργής βλεφάρων
ίμερος ευλέκτρου
νύμφας, των μεγάλων
πάρεδρος εν αρχαίς θεσμών’
άμαχος γάρ εμπαίζει
θεός Αφροδίτα.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ' απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλυτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος·
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.
Εσύ των δικαίων ξεστρατίζεις το νου
και στο χαμό τον σέρνεις·
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες
μέσα σ' αυτό το σόι·
της γόνιμης νύφης νικά
λαγαρός των βλεφάρων ο πόθος
που κυβερνά συντροφικά
με τους άλλους θεσμούς τους μεγάλους.
Η Αφροδίτη δίχως μέριμνες μας περιπαίζει.
