Ի՞նչ է բարկությունը. այն օգտակա՞ր է, թե՞ վնասակար
Հակոբոս 1.19-20 - «Ուստի, իմ սիրելի եղբայրներ, թող ամեն մարդ շուտ լինի լսելու համար, եւ ծանր՝ խօսելու համար, եւ ծանր՝ բարկանալու համար։ Որովհետեւ մարդի բարկութիւնն Աստուծոյ արդարութիւնը չէ գործում»։
«Սկսիր խոսել բարկացած ժամանակ և կունենաս այնպիսի խոսք, որի համար անշուշտ կզղջաս». Լաուրենց Ջ. Պիտեր
Կարծում եմ՝ կա երկու տեսակ բարկություն՝ տեղի և անտեղի, օգտակար և անօգուտ, կառուցող և քանդող։
Սովորական առօրյայում մարդը շատ բարկանալու առիթներ է ունենում, հատկապես այն մարդը, ով բնավորությամբ շուտ բռնկվող է։ Ես ինձ այդպիսի մարդ եմ համարում. թեև բնավորությամբ հանգիստ եմ, բայց շուտ եմ բռնկվում հատկապես այն ժամանակ, երբ կարծում եմ, որ որևէ բան ճիշտ չէ կամ որևէ մեկը սխալ է գործում։ Շատ անգամներ է եղել, երբ բարկանալով ինքս ինձ կորցրել եմ և շատ դժվար է եղել կառավարել հույզերս։
Հենց այդ բարկանալու ժամանակ արել եմ բաներ, որոնց համար հետո ափսոսացել եմ։ Մարդկանց եմ նեղացրել, երբեմն սխալ որոշումներ կայացրել, սխալ արարքներ եմ կատարել և ոչ հարիր խոսքեր օգտագործել, որոնք միայն դառնություն են պատճառել։ Այս բոլորը, կարծում եմ, անտեղի և ավելորդ բարկություն և բարկության հետևանք են։
Պատմության ընթացքում հանդիպում ենք Աստծո մարդկանց, ովքեր տեղ տվեցին անտեղի և կործանարար բարկությանը և սխալ քայլեր արեցին իրենց կյանքում։
Մովսեսը պատվեր ստացավ Տիրոջից, որ խոսքով ասի ժայռին, և ժայռը պետք է ջուր բխեցնի։ Բայց նա, ժողովրդի անհավատությունը տեսնելով, շատ բարկացավ և փոխարենը խոսելու՝ նա գավազանով երկու անգամ հարվածեց ժայռին՝ այդպիսով անհնազանդ գտնվելով Աստծո առջև։
Դավիթը նույնպես նման առիթ ունեցավ բարկանալու Նաբաղի հիմար վերաբերմունքի պատճառով և որոշում կայացրեց վերացնել նրան։ Բայց նրա կինը՝ Աբիգիան, լսելով, որ Դավիթն այս նպատակով գալիս է դեպ իրենց, իմաստուն քայլ կատարեց և կանխեց այս բարկության սխալ դրսևորումը։ Հետագայում Աստված Ինքը վրեժխնդիր եղավ Նաբաղին։
Այս ամենով հանդերձ՝ ընդունում եմ, որ լինում են դեպքեր, երբ բարկությունը անխուսափելի է, երբեմն էլ՝ օգտակար։ Օրինակ, երբ բարկանում ես երեխայի սխալ արարքների համար և խրատական պատժում նրան, երբ բարկանում ես անարդարության վրա և սկսում ես տարածել և հաստատել արդարությունը՝ ինչպես Սավուղը մինչ թագավոր լինելը տեսավ թշնամու արարքները և բարկանալով՝ Իսրայել ժողովրդից բանակ կազմեց և դուրս եկավ պատերազմելու թշնամու դեմ։ Բարկանալ սրբության համար՝ տեսնելով այս աշխարի պղծությունը և չարի հաղթությունը շատերի կյանքում, դա կարող է մեզ մղել լուրջ աղոթքի և պայքարի սրբության համար։ Օրինակ Հիսուս Քրիստոսը, տեսնելով տաճարի պղծվելը, բարկացավ և մի ճիպոտ վերցնելով՝ տաճարից դուրս հանեց բոլոր առևտուր անողներին, տաճարը պղծողներին։
Օրհնյա՛լ մարդ, վստահ կարող եմ ասել՝ վերստին ծնված մարդը կարող է կառավարել իր հույզերը և կարող է շատ ժամանակ կանխել և տեղիք չտալ անտեղի և կործանարար բարկությանը։ Աստված մեզ սովորեցնում է համբերություն, ժուժկալություն և տալիս է մեզ իմաստություն, եկեք լինենք ուշադիր աշակերտներ և լավ սովորենք մեր Ուսուցչից, թե ամեն պարագայում ինչպես է պետք դրսևորել մեր անձերը։
Հորդորում եմ քեզ՝ երբ առիթ է լինում բարկանալու, կարողանաս զսպես քեզ, այդ պահին մի քանի վայրկյան մտածես, հետո նոր արձագանքես և ինքդ քեզ հարց տաս՝ նման արձագանքով ի՞նչ ես ուզում անել և ո՞րն է քո նպատակը։
Հռոմեացիների 14֊րդ գլխում գրված է, «Որքան հնարավոր է, բոլոր մարդկանց հետ խաղաղություն ունեցիր»։
Նաև բոլոր դեպքերում անձդ հեռու պահիր մեղքից. «Երբ բարկանում ես, մեղք մի՛ գործիր։
Խաղաղ և ուրախությունով լի օր եմ կամենում քեզ։
