На берагах Дзвіны і Палаты, у Полацку або ў адной з блізкіх княжных вотчын прыйшла на свет дзяўчынка, якой наканавана было далучыць да свайго імя назву роднага горада і назаўсёды застацца ў гісторыі і ў памяці беларускага народа. Імя яе – Еўфрасіння.
Асноўная крыніца біяграфічных данных пра асветніцу – яе жыццяпіс, складзены ў канцы ХІІ стагоддзя невядомым аўтарам. Ім мог быць манах або ігумен аднаго з полацкіх манастыроў. А можа ён быў яе вучнем і таму так падрабязна расказаў, што маці-ігумення часта сама вяла ўрокі ў манастырскіх школах і вучыла «голасу ціхмянаму, слову дабрачыннаму, ядзенню і піццю маўкліваму; пры старэйшых маўчаць, мудрых слухаць; да старэйшых – пакоры, да родных і меншых – любові некрывадушнай; мала казаць, а болей разумець».
Жыццяпіс Еўфрасінні Полацкай» дайшоў да нас у шасці рэдакцыях, прадстаўленых больш за сотню спісаў.
У фондах ЦНБ НАН Беларусі захоўваецца некалькі друкаваных варыянтаў «Жыццяпісу», перавыданні больш позніх часоў. Сярод іх выданне пад рэдакцыяй вядомага беларускага гісторыка Аляксея Сапунова. Аўтар твораў па гісторыі і этнаграфіі Віцебшчыны, удзельнік стварэння Віцебскага царкоўна–археалагічнага музея, у 1888 годзе надрукаваў у адным томе тры варыянты «Жыццяпісу», адзін яго асобнік падараваны бібліятэцы Віцебскай вучонай Архіўнай камісіі, аб чым сведчыць яго аўтограф на вокладцы кнігі.
На другім асобніку гэтага ж выдання – рукапісныя заўвагі А.Сапунова адносна надпісаў на крыжы Еўфрасінні Полацкай.
Рубрыка: Архіўныя відэа #ЦНБ #НАН
Наша група ў ВК: [ Ссылка ]
Наша група ў ФБ: [ Ссылка ]=...
Наша старонка ў Інстаграм: [ Ссылка ]
