Ήταν το καλοκαίρι του 2000 (14 Αυγούστου) και του 2002 (20 Ιουλίου). Ήμουν παιδί τότε, δεν είχαμε κομπιούτερς, playstations, ταμπλετς, είχαμε μόνο τους φίλους μας.
Παίζαμε στην αυλή του Αγίου Δημητρίου στο Ορεινό Κορακοβούνι, παίζαμε μακρυά γαϊδουρα, πρωτηλιά, ποδόσφαιρο και άλλα πολλά! Δεν μας ένοιαζαν τα πλήκτρα, οι οθόνες, μας ενδιέφερε να έχουμε τους φίλους μας, να μοιραστούμε πράγματα και στιγμές μαζί.
Παίζαμε έξω, στα χώματα, στις πλάκες... παίζαμε επικίνδυνα για εσάς τώρα, αλλά ποτέ δεν κτυπήσαμε, δε τρομάξαμε, δε φοβηθήκαμε.
Σκεφτείτε όλοι σας πως ήμασταν, πως συνεχίσαμε και πως θέλουμε τα παιδιά μας! Άραγε τα θέλουμε όπως τα βλέπουμε; Δε νομίζουμε... τα θέλουμε όπως εμείς, γιατί όμως κάνουμε το αντίθετο;
Τελικά, η απλότητα κάνει τη διαφορά!
περισσότερα στο korakovouni Webradio Blog
