Οι Κύκλες αποτελούν για τα χωριά μας ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του έτους και ευκαιρία για ομαδική διασκέδαση. Πολύ περισσότερο τα περασμένα χρόνια που οι ευκαιρίες για διασκέδαση ήταν ελάχιστες έως ανύπαρκτες (Χριστογιάννης, 2017).
Σήμερα, τόσο για εμάς που έλκουμε την καταγωγή μας από τον τόπο αυτό, όσο και για τα παιδιά μας, αλλά και για πολλούς επισκέπτες που μας τιμάνε με την παρουσία τους, οι Κύκλες είναι ένας ακόμη σημαντικός σταθμός και μια άριστη ευκαιρία για να ανταμώσουμε, να θυμηθούμε, να δακρύσουμε αναπολώντας τα περασμένα, τους ανθρώπους μας που έφυγαν και, βέβαια, να γλεντήσουμε. Πάντοτε όμως με σεβασμό στην παράδοση, στα έθιμά μας και στον πλουραλισμό του πολιτισμού μας. «Την τελευταία μέρα του πανηγυριού μας, με το χαρμόσυνο χτύπημα της καμπάνας, όλοι συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού, στο χοροστάσι, όπου και αρχίζει ο καγκελωτός χορός, ο οποίος ξεκινάει με τα τραγούδια «Δημήτρης Τσιάρας», «Πού ήσουν πουλί πουλάκι μου», «Να ήμουν κολόνα στο Στενό» κ.ά., ώσπου να φτάσει η ώρα για τις Κύκλες» (Λεοντάρης, 2006). Ο καγκελωτός χορός χορεύεται και τραγουδιέται χωρίς τη συνοδεία οργάνων, ξεκινούν το τραγούδι οι άνδρες και το επαναλαμβάνουν αντιφωνώντας το οι γυναίκες. Χορεύεται στα δύο, μία μέσα μία έξω, αρχίζει με το πέσιμο του ηλίου και κρατά μέχρι να πέσει το πρώτο καλό σούρουπο. Μπροστάρης (πρωτοχορευτής) του χορού είναι πάντοτε ο παπάς του χωριού. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντόπιοι και ξένοι, με τους άνδρες μπροστά και τις γυναίκες να ακολουθούν, πιασμένοι συνεχόμενα όλοι μπράτσο με μπράτσο, τραγουδούν και χορεύουν με πάθος και υπερηφάνεια για τη συμμετοχή τους. Με καμάρι για τους μεγαλύτερους, που και φέτος είναι μαζί τους, αλλά και για τους μικρότερους, που συνεχίζουν το έθιμο και είναι αυτοί που θα το μεταδώσουν και θα το συνεχίσουν. Ενώ παράλληλα οι στίχοι του τραγουδιού δίνουν παραγγέλματα στον μπροστάρη ο οποίος και τα εκτελεί άμεσα. Στην αρχή τού παραγγέλνουν να κάμει κύκλες στον χορό, να κάμει τετρακάγκελα, τετρακαγκελίσματα και κλωθογυρίσματα. Στο τέλος, να σιάσει το χορό. Σε αυτό βοηθούν οι στίχοι του τραγουδιού, με τα παραγγέλματά τους, οι οποίοι εμπλουτίζονται με εικόνες φανταστικές, αλληγορικές, συμβολικές, με εμφανή τον πόθο για το ιδανικό, το τέλειο, διαφορετικό βέβαια κάθε φορά για τον καθέναν, ανάλογα με τις προσδοκίες, την περίσταση, την εποχή. Σημαντική η βοήθεια από τους συλλόγους μας για τη επιτυχημένη έκβαση του εθίμου μας, οι οποίοι προσφέρουν στους χορευτάδες τσίπουρο και λουκούμι, για να έχουν τη δύναμη και να αντέξουν τον πολύωρο χορό και το τραγούδι. (Δημητρούλας, 1999).
Εγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2020.
