Sikur politika të ishte aq e vëmendshme ndaj qytetarëve të vet, ndaj atyre që shkon u kërkon dhe u merr votën sa herë që ka zgjedhje, sigurisht që jeta e njerëzve do të ishte më e mirë. Kur jeta e qytetarëve që përbëjnë komunitetin shumicë është e vështirë, jeta e atyre që përbëjnë komunitetet pakicë, bëhet edhe më e vështirë. Dhe ky rregull vlen në gjithë rajonin, ku shtetet janë ndërtuar mbi bazën e komuniteteve shumicë. Ndalesa e parë e udhëtimit tonë në vatrat e atyre që bëjnë pjesë në familjet me më shumë halle e probleme, është në Gracanicë, një fshat/komunë në periferi të Prishtinës, në pjesën lindore të Kosovës.

Komuna e Graçanicës është një prej tri komunave me shumicë serbe dhe kufizohet me komunat e Prishtinës dhe Lipjanit. Mijëra banorë jetojnë këtu, një pjesë të ikur nga Prishtina dhe Lipjani. Është diçka mes fshatit dhe qytezës, me manastirin e famshëm të Gracanicës, i ndërtuar nga mbreti serb Stefan Milutini në 1321 në themelet e një bazilike të shekullit të gjashtë. Manastiri u deklarua monument culture I rëndësisë së vecantë në vitin 1990 dhe në korrik të vitit 2006, u vu nën mbrojtjen e UNESKO-s. Por vetëm pak më tej, nga Manastiri hijerëndë, aq i rëndësishëm për trashëgiminë kulturore, gjendet një bllok me kontejnerë, i vendosur në një fushë anë rrugës, që përbën një simbol të mjerimit dhe neglizhencës. Fëmijë, gra, burra, pleq, jetojnë prej vitesh këtu, ku mëngjesi dhe mbrëmja duken njësoj, ditë dhe netë pa shpresë, të harruar në vetminë dhe vuajtjen e tyre. Këtu, familje serbe, rome, malazeze, jetojnë në kontejnerë prej vitesh, në kushte të mjerueshme.

свернуть