[ Ссылка ] Galeria Arsenał Elektrownia ul. Elektryczna 13 (wejście od Świętojańskiej) zaprasza na spotkanie z Edwinem Bendykiem wokół książki „W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata”.
Prowadzenie: Katarzyna Sawicka-Mierzyńska

Spotkanie odbędzie się w ramach cyklu „Miasto - przestrzeń - społeczność”
„Świat umiera, a my nawet tego nie zauważamy” – mówiła Olga Tokarczuk, odbierając nagrodę Nobla. Edwin Bendyk podąża tym tropem i pokazuje, że świat, jaki znamy, rzeczywiście dobiegł końca. Nasza cywilizacja dotarła do granic rozwoju w dotychczasowym modelu. Robiliśmy wszystko, by tego nie zauważyć, choć znaków ostrzegawczych nie brakowało. Lekceważyliśmy ostrzeżenia uczonych i papieży, wzruszaliśmy ramionami na apele w obronie klimatu Grety Thunberg i młodych aktywistów. Gdy szef ONZ ostrzegał przed ryzykiem zagłady ludzkości, ziewaliśmy znudzeni. Pandemia koronawirusa ujawniła jednak, jak krucha jest współczesna cywilizacja. I pokazała jednocześnie, jak silni są ludzie i ludzkie wspólnoty w reakcji na nieoczekiwaną katastrofę.
Edwin Bendyk opisuje przemiany społeczne, kulturowe, gospodarcze i polityczne, które doprowadziły świat do kryzysu. Jednocześnie zadaje kluczowe pytanie dla polskich czytelników: czy w tym świecie Polska przetrwa do 2030 roku, czy też po raz kolejny powtórzy scenariusz rozkładu i upadku? Żadna przyszłość nie jest przesądzona, każdy ma na nią wpływ. Koniec naszego świata nie musi oznaczać upadku, może też zapowiadać nowy początek.
Najkrócej, „W Polsce, czyli wszędzie” to książka o Polsce i o świecie, który się kończy, oraz o możliwości nowego, lepszego otwarcia.
„W Polsce, czyli wszędzie” to opowieść o końcu naszego świata, próba refleksji nad tym, co możemy zrobić, kiedy coraz wyraźniej widzimy zbliżający się zmierzch cywilizacyjnego modelu, który budowaliśmy przez ostatnie kilkadziesiąt lat. Wszystko zaczyna się tu od dramatycznego pytania: czy Polska przetrwa do 2030 roku?
Od Autora: Ciągle żyjemy w ramach pojęciowych i symbolicznych, które powstały pod koniec XVI i w XVII w. w odpowiedzi na ówczesny globalny kryzys i upadek porządku feudalnego. Podział na naturę i kulturę legitymizowany przez nowoczesną naukę, koncepcja państwa jako zwieńczenia hierarchii społecznej i społeczeństwa jako systemu złożonego, z autonomicznymi podsystemami gospodarki, nauki oraz sferą obywatelską, ciągle organizują nasze myślenie o świecie, tylko że świat odpowiadający tym ramom już nie istnieje.
Opisywałem, jak różne sfery życia, od gospodarki po relacje intymne, przechodzą proces przemian, których skutki wymykają się nowoczesnej wyobraźni z jej hierarchiami i pojęciami. Wkroczyliśmy w czas bezkrólewia, kiedy rozsypują się nie tylko ramy pojęciowe. Moc traci także ład instytucjonalny wynikający z tego opisu. Państwo już nie wieńczy hierarchii społecznej, bo ład społeczny nie tworzy hierarchii, tylko policentryczną, złożoną sieć. Taką siecią nie można rządzić, można nią współrządzić. Państwo przestaje być tożsame z Republiką, Republika staje się Rzeczą Pospolitą, złożonym ciałem politycznym, które nie jest już, jak u Hobbesa, Lewiatanem, tylko rojem, rzeszą aktorów współtworzących dynamiczną całość i jednocześnie utrzymujących swoją autonomię.
Edwin Bendyk (ur. 1965) – Pisarz, publicysta i wieloletni szef działu Nauka w „Polityce". Od czerwca 2020 roku prezes Fundacji im. Stefana Batorego. Autor wielu książek, w tym „Zatrutej studni” nominowanej do Nagrody Literackiej Nike w 2003 r. i „Buntu Sieci” opisującego protesty w 2012 r. Kurator programu Miasto Przyszłości/Laboratorium Wrocław podczas Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Współorganizował Kongres Kultury 2016 i ruch Forum Przyszłości Kultury. Wykłada w Collegium Civitas i Graduate School for Social Research Polskiej Akademii Nauk. Członek Polskiego PEN Clubu, European Council on Foreign Relations, zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Prowadzi blog „Antymatrix”.
dr hab. Katarzyna Sawicka-Mierzyńska - absolwentka białostockiej polonistyki i studiów doktoranckich na Uniwersytecie Warszawskim. Na Wydziale Filologicznym UwB pracuje od 2007 roku, aktualnie na stanowisku adiunktki w Zakładzie Literatury XIX wieku i Kultur Regionalnych. Prezeska Fundacji Uniwersytetu w Białymstoku. Autorka książki "Poruszyć miejsce. Obraz Białegostoku w twórczości Sokrata Janowicza i Ignacego Karpowicza". Od 2011 zasiada w Kapitule Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego. Jej zainteresowania badawcze skupiają się wokół podlaskiej literatury i kultury, rozpatrywanej w różnych aspektach. Urodziła się w malowniczej wsi Gnieciuki koło Zabłudowa, przez całe życie związana z Białymstokiem i Podlasiem.

[ Ссылка ]

свернуть