Ποίηση: Κ.Π. Κωστέας
Απαγγελία: Αναστασία Δημητροπούλου
Μουσική: G. Volcanov
Και αυτή η νύχτα δε θα είναι μοιραία. Το ξέρω!
Όσο και αν η συνείδηση κλονίζεται από απρόσκλητες σκέψεις
όσο και αν το σώμα γίνεται άθυρμα ανιάτων παθών,
ο επίδοξος εχθρός είναι ένα απολίθωμα των στιγμών εκείνων
που με τις κρίσιμες μας αποφάσεις νομίσαμε πως απαλείψαμε.
Αυτή η αντίσταση για μένα δεν είναι παρά μια παρωδία!
Μάθε πως αμέσως μετά τον μεταμεσονύχτιο θρίαμβο,
μονάχος θα θρηνήσω την ανάλγητη ψυχραιμία μου.
Θα ήθελα έστω και για μια φορά βυθισμένο σε τέλεια πλάνη
το πνεύμα να πέσει έξω στις εκτιμήσεις του για τους ανθρώπους
κι αυτή την ήττα να την πληρώσει η ύπαρξη μου με τίμημα βαρύ!
Τις ώρες όμως εκείνης της ανάγκης ολοκληρωτικής συνθηκολόγησης,
προβάλλει το ένστικτο που κάποτε έσωσε από τα κύματα τον ποιητή!
Ίσως κάποια άλλη νύχτα να είναι πραγματικά ισοπεδωτική,
και το φως της μέρας με βρει να περιφέρομαι αλλόφρων ανάμεσα στα πλήθη!
Απόψε όμως αργά ή γρήγορα θα παρακάμψω τους πνιγηρούς πειρασμούς.
