Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Δίσκος: Λυρικά (1977).
”Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού.
Η κατάργηση της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει αξίωση της πραγματικής του ευτυχίας. Η αξίωση να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες γα την υπάρχουσα κατάστασή του σημαίνει αξίωση να εγκαταλειφθεί μια κατάσταση που έχει ανάγκη τις αυταπάτες. Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εμβρυωδώς η κριτική της κοιλάδας των δακρύων που φωτοστέφανό της είναι η θρησκεία” Κ.Μαρξ

Αδύναμοι και φοβικοί οι άνθρωποι, αναζητώντας "σανίδες σωτηρίας" έχοντας κατά νου συνείδηση για το απόλυτο των "αγνώστων" και το τρόμο που προκαλεί. Τον θάνατο.
Ας "κριθούν" επί της γης με πνεύμα συγχώρεσης και συμφιλίωσης για την παρέκκλιση στη "μεταφυσική", εκείνοι που φέρουν τον Θεό ως φωνή συνείδησης και όχι ως φερετζέ μισαλλοδοξίας και μίσους για το κάθε λογής "ξένο".
Κι αυτό μιας και υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα που ακόμη μια μικρή πόρτα στη "μεταφυσική", στο λεγόμενο "Θείο", δίνει παρηγοριά στον πόνο, και ώθηση για της ανάγκης το κουράγιο. Και ας ξέρουμε όλοι οι ένθεοι και πιστοί (με ή χωρίς εισαγωγικά) κατά βάθος ότι είναι αδύνατο μετά των αισθήσεων μας να δούμε πρόσωπο με πρόσωπο το Θεό του καθενός μας.
Κάπως έτσι νομίζουμε ότι θα σκέφτηκε ο Λειβαδίτης γράφοντας για την “πόρτα που ανοίγει το βράδυ"…

#Μίκης_Θεοδωράκης #Λειβαδίτης #Την_πόρτα_ανοίγω_το_βράδυ
Για απ' ευθείας εγγραφή στο κανάλι πατήστε στο link [ Ссылка ]

свернуть