کتاب مقدس عهد قدیم
کتاب مزامیر باب ۷۷

عنوان :
تسلی به هنگام گرفتاری


" مزامیر "

کتاب مزامیر که به " زبور داود " نیز شهرت دارد، یکی از دلپذیرترین کتب " کتاب مقدس " است.
این کتاب مجموعه ای است از شعر و سرود که به زبانی شیوا، روحیات و رویدادهای تاریخی قوم یهود را بیان می کند.
بیشتر بخشهای این کتاب در زمان داود پادشاه و کمی بعد از آن نگارش یافته است.
" زبور داود " را قوم یهود پس از بازگشت از اسارت بابل ، بعنوان کتاب سرود بکار می برد.
هفتاد و دو مزمور را داود نوشته؛ دو مزمور را سلیمان، دوازده مزمور را آساف، نه مزمور را خاندان قورح و بالآخره یک مزمور را موسی برشته تحریر در آورده.
مزامیر روحیات مردم را در هنگام شادی و غم بیان می کند. از این کتاب می فهمیم که در هر روحیه و حالتی که باشیم می توانیم قلب خود را بسوی خدا بگشاییم و با وی راز و نیاز کنیم.
همچنین، در این کتاب با سرودهای زیبای پرستش خدا آشنا می شویم. مطالب این کتاب به خواننده کمک می کند تا نه فقط مشکلات خود را با خداوند در میان بگذارد بلکه او را برای نعمتهایش ستایش کند.
موضوع اصلی کتاب مزامیر " پرستش " است. این واژه بیش از ۲۰۰بار در این کتاب بکار رفته؛ " توکل " و واژه های مشابه، ۵۷بار.

آیهٔ کلیدی این کتاب را می توان در ۱۵۰: ۶ یافت:
" هرکه جان در بدن دارد خداوند را ستایش کند!
خداوند را سپاس باد! "

свернуть