Kazimierz Pochwalski (1855-1940) z krakowskiej rodziny wielu pokoleń malarzy o tym nazwisku, prawnuk Marcina (1740-1800), syn Józefa Kaspra (1816-1875), brat Władysława (1860-1924), ojciec Józefa Mikołaja (1888-1963), stryj Stanisława (1896-1959) i Kaspra (1899-1971), dziadek Barbary (1934-2002).

Studiował u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w Akademii Monachijskiej, w Wiedniu i w Paryżu. Podróżował do Grecji, Włoch, Turcji i Egiptu. Ponad 25 lat mieszkał i tworzył w Wiedniu, gdzie od 1894 do 1918 był profesorem wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1919 powrócił do rodzinnego Krakowa. We wczesnej twórczości Kazimierz Pochwalski malował obrazy rodzajowe i pejzaże, szybko jednak ujawnił się jego wybitny talent portrecisty, i temu malarstwu poświęcił się później niemal wyłącznie. Tworzył portrety realistyczne, a nawet naturalistyczne, w których w niezwykły sposób potrafił uchwycić fizyczne podobieństwo modela, wydobywając równocześnie jego cechy psychiczne. Pozostał wierny tradycyjnemu stylowi, nie poddając się wpływom nowych prądów w sztuce. Był twórcą niezwykle płodnym i pozostawił wielką liczbę portretów. W okresie wiedeńskim namalował kilka wizerunków cesarza Franciszka Józefa, tam też powstało kilkaset portretów przedstawicieli elit monarchii habsburskiej, arystokracji austriackiej i polskiej. Jest autorem licznych portretów profesorów, zwłaszcza Uniwersytetów Jagiellońskiego i Jana Kazimierza.

Pośród portretów eminentnych Polaków jego pędzla można wymienić wizerunki:
Adama Asnyka, Stanisława Badeniego, Oswalda Balcera, Leona Bilińskiego, Kazimierza Chłędowskiego, Jerzego Czartoryskiego, Juliana Dunajewskiego, Wojciecha Dzieduszyckiego, Karola Estreichera, Agenora Gołuchowskiego, Władysława Grabskiego, Marii Konopnickiej, Karola Lanckorońskiego, Andrzeja Lubomirskiego, Ignacego Mościckiego, Elizy Orzeszkowej, Józefa Piłsudskiego, Leona Pinińskiego, Pawła Popiela, Andrzeja Potockiego, kardynała Jana Puzyny, Cyryla Ratajskiego, Jana i Zdzisława Tarnowskiego, Stanisława Wojciechowskiego, Eustachego i Romana Sanguszki, Leona Sapiehy, Henryka Sienkiewicza, Filipa Zaleskiego.

свернуть